επίσκεψη, βόλτα στο κέντρο, ομιιλία σε καφέ και αμέτρητες selfie
Βράδυ Παρασκευής χθες στην Κατερίνη και κατά τις 8, η Μαρία απ’ τη Ρουμανία κατηφόριζε τον πεζόδρομο προς την πλατεία, αρματωμένη με το ακορντεόν της, να βγάλει τα προς το ζην και να παλέψει για την επιβίωση στην Ελλάδα του 2024-σχεδόν 25. Κάπου στα μισά, είδε κόσμο μαζεμένο έξω από ένα μαγαζί, κοντοστάθηκε και κοίταξε για λίγο, με περιέργεια. Κόσμος πηγαινοερχόταν με τα παιδιά του και τα σκυλιά του, φλας άστραφταν, χαμόγελα καταγράφονταν, κυρίες και κύριοι και παιδιά αγκάλιαζαν ένα παλικάρι και έβγαζαν selfie, μεσ’ την καλή χαρά. Πιτσιρικάδες έτρεχαν τριγύρω κυκλωτικά και ψιθύριζαν ο ένας στον άλλο συνωμοτικά «Κασσελάκης»…
Η Μαρία απ’ την Ρουμανία είδε τι είδε και -σχεδόν ανέκφραστη- συνέχισε στα γρήγορα για την θέση της στο παγκάκι του πεζόδρομου που εκείνη την ώρα έσφυζε από ζωή και κίνηση, μια Παρασκευή βράδυ-αρχή εορταστικού τριημέρου και εθνικής επετείου και ανάτασης, κατάστασης λίαν απαραίτητης στην Ελλάδα του 2024-σχεδόν 25, για πολλούς γνωστούς και εντελώς αμελητέους λόγους. Η Μαρία έφτασε στο πόστο της, έκατσε κοιτώντας προς την Πλατεία Ελευθερίας, ακούμπησε μπροστά της ένα άδειο χαρτόκουτο που βρήκε δίπλα σε καλάθι απορριμμάτων κι άρχισε τον αγώνα για τον επιούσιο: Una mattina mi son alzato, ο bella, ciao! bella, ciao! bella, ciao, ciao, ciao…
Πίσω της, το παλικάρι βγήκε από την είσοδο του μαγαζιού, κοντοστάθηκε, κοίταξε γύρω του, είδε στην απέναντι πλευρά ένα inviting χαμόγελο μιας άλλης καταστηματάρχου και έσπευσε να πλησιάσει κι εκείνη. Οπαδοί, φίλοι και πιστοί τηλεθεατές συνέχισαν να κινούνται μαζί του σαν ένα σμάρι μέλισσες που ακολουθούν την βασίλισσα τους. Το παλικάρι είχε φτάσει στην πόλη 30-40 λεπτά νωρίτερα, πήγε κατ’ ευθείαν στο Δημαρχείο της, ο ίδιος ο δήμαρχος, αντιδήμαρχοι και δημοσιογράφοι τον υποδέχτηκαν και τον οδήγησαν στο τραπέζι των συσκέψεων, στο γραφείο του δημάρχου. Η κουβέντα κράτησε αρκετά και πιθανώς δεν παρήγαγε κάτι ουσιαστικότερο από φιλοφρονήσεις και σύντομο προβληματισμό γενικού περιεχομένου, αφού είναι γνωστό και συνεχίζει να ισχύει στην Ελλάδα του 2024-σχεδόν 25, ότι οι ουσιαστικές και παραγωγικές συζητήσεις γίνονται μακριά από τις κάμερες και όχι για χάρη τους. Αφού του δόθηκε δώρο αναμνηστικό το κλασσικό φωτογραφικό λεύκωμα, εξήλθε του Δημαρχείου και συν οπαδοίς και δημοσιογράφοις, πήρε τον δρόμο προς το κέντρο, τον πεζόδρομο και το καφέ στο οποίο θα απηύθυνε ομιλία σε όσους το επιλέγανε να τον ακούσουν κι αφού επισκεπτόταν τα γραφεία της Νομαρχιακής, ακριβώς δίπλα. Οι selfies άρχισαν με το που βγήκε απ’ το Δημαρχείο και έβγαλαν όλοι, από μαθητές του Δημοτικού που θα ‘θελαν να απαγορευτεί το σχολείο, ως άνδρες και γυναίκες κάθε ηλικίας, η Πιπίτσα (κορυφαίο ενσταντανέ), μια σκυλίτσα, ενώ στον πεζόδρομο έγινε και η συνάντηση με τον απερχόμενο πρόεδρο του Επιμελητηρίου, εντελώς τυχαία και πλήρως θεσμική που δεν αποτυπώθηκε σε selfie, αν και η συνάντηση αφορούσε δύο συναδέλφους (υποψήφιους)…
Ενώ το παλικάρι διένυε το τελευταίο κομμάτι του πεζόδρομου της πανηγυρίζουσας πρωτεύουσας, η Μαρία συνέχιζε το “Bella ciao”, πιθανώς μη γνωρίζοντας πολλά από Πολιτική, Κοινωνιολογία, Οικονομία και διάφορα παρεμφερή, μη γνωρίζοντας πιθανώς και επίσης για τον ρόλο των παρατρεχάμενων, από απλό οπαδό ως ξεδιάντροπα μετακινούμενα στέλεχη. Παρ’ όλο το πιθανό κενό απαραίτητων για μια θέση στην αγορά γνώσεων και μόνο με το ακορντεόν που έμαθε μόνη της, η βραδιά πήγε καλά κι ας είναι καλά το παλικάρι. Λίγο αργότερα ήταν κι αυτό καλά κι ακόμα καλύτερα κι απευθυνόταν στο κοινό του, όρθιο στον καναπέ του καφέ, πότε με το bluetooth μικρόφωνο, πότε μόνο με τα πνευμόνια του. Είδε και τον Δρα Πιπερόπουλο, είδε και τα 12 από τα 15 μέλη της Νομαρχιακής και ικανοποιήθηκε που προσήλθαν 12, αν και δεν τον υποστηρίζουν όλα, ο παρατρεχάμενος φώναζε σε κάθε ευκαιρία «είναι επικοινωνιακός, είναι επικοινωνιακός», ο σύζυγος κι η Farlie περίμεναν υπομονετικά ως το τέλος κι όταν αυτό ήρθε, έφυγε το παλικάρι, έφυγε κι ο κόσμος κι οι οπαδοί κι οι παρατρεχάμενοι όλων των προελεύσεων, έφυγαν και τα φλας και οι δημοσιογράφοι, ενώ λίγο πιο κει, στον πεζόδρομο, η Μαρία απ’ τη Ρουμανία που έμαθε μόνη της ακορντεόν έμεινε και συνέχιζε να παίζει, ως να αδειάσουν οι δρόμοι και να γεμίσει, όσο γεμίσει, το πουγκί της, στην Ελλάδα του 2024-σχεδόν 25.
E le genti che passeranno, o bella ciao, bella ciao, bella ciao ciao ciao, e le genti che passeranno mi diranno: “Che bel fior”…. Bella Ciao.
