ο Κώστας Γιαννικός “έφυγε” για τα πιο ψηλά κι απ’ τον Μύτικα
Η γη του Ολύμπου αγκαλιάζει σήμερα για πάντα ένα σεμνό και χαμογελαστό παιδί της, έναν ακατάπαυστο περιπατητή και ορειβάτη της που έφυγε πλήρης ημερών και με σταθερή προσφορά στο σύνολο και στον κόσμο και τους ανθρώπους του βουνού. Η κηδεία του θα γίνει σήμερα στις 4μμ και ένα μικρό κατευόδιο δημοσίευσε ο πρόεδρος του ΦΣΛ “Όλυμπος”, Τάσος Καρανικόλας, ένα από τα πολλά “παιδιά” του πρωτοπόρου ορειβάτη, του εθελοντή, του αγαπημένου σχοινοσυντρόφου και πρότυπου ήθους…
Καλή ανάβαση, θείο Κώστα.
Ο Κωνσταντίνος Γιαννικός ήταν ιδρυτικό μέλος του Συλλόγου μας, ένας αγνός και ρομαντικός ορειβάτης, μα πάνω από όλα άνθρωπος, με μεγάλη αγάπη για το βουνό και τον Σύλλογό μας. Ήταν αυτός που με μύησε στο βουνό, μου μετέδωσε τις γνώσεις του για αυτό, όπως την μάθηση των όρων και των αρχών της ορειβασίας, τον σεβασμό, την αγάπη προς την φύση, την αλληλεγγύη και τον αλτρουϊσμό.
Ήταν ένας φωτισμένος άνθρωπος, που χαιρόσουν να συνομιλείς και να κάνεις παρέα μαζί του!
Για μένα ήταν φίλος και δεύτερος πατέρας.
Έφυγε όπως ήθελε, ήσυχα και σιωπηλά, όπως ήταν και όλη η ζωή του.
Η ψυχή του πέταξε ψηλά στο φώς, αφήνοντας το σώμα του.
Καλό ταξίδι στο Φώς!
Λίγα λόγια για τον κ. Κώστα,
1957: Μέλος του Δ.Σ. του Ε.Ο.Σ. Λιτοχώρου.
1957: Συμμετείχε εθελοντικά στην συντήρηση του Ορειβατικού Καταφυγίου “Σπήλιος Αγαπητός” (2.100 μ.), μαζί με τον Κώστα Ζολώτα. Τότε κάνει και την πρώτη του ανάβαση στον Μύτικα, μαζί με τον Κώστα Ζολώτα και την μητέρα του κ. Παρασκευή.
1959: Γνωριμία με τον Γιώσο Αποστολίδη και αποχώρηση από τον Ε.Ο.Σ. Λιτοχώρου και προσχώρηση στον Σ.Ε.Ο. Θεσσαλονίκης.
1961: Μέλος της ομάδας που οργάνωσε ο Γιώσος Αποστολίδης για το κτίσιμο του ομώνυμου Καταφυγίου στο Οροπέδιο των Μουσών (2.697 μ.). Η ομάδα αυτή αποτέλεσε τον πρόγονο του Σ.Ε.Ο. Θεσσαλονίκης. Καλοκαίρι του 1961 έγιναν τα εγκαίνια του Καταφυγίου.
1962: Εγκαίνια του δεύτερου ορόφου του Καταφυγίου. Στα πρώτα χρόνια λειτουργίας του, το Καταφύγιο στηρίχθηκε στην εθελοντική προσφορά των μελών του Σ.Ε.Ο. Θεσσαλονίκης όπως ο Κωνσταντίνος Γιαννικός.
1963: Από τα πρώτα ιδρυτικά μέλη που συστήνουν τον Σ.Ε.Ο. Κατερίνης.
1964: Ο πρώτος που εντοπίζει την σωρό του Γιώσου Αποστολίδη μετά το ατύχημα στο “Λούκι” του Μύτικα στις 04/05/1964, καθώς μετέχει στην ομάδα διάσωσης που έχει συγκροτηθεί από τον Γιώργο Μιχαηλίδη. Η πιο θλιβερή στιγμή στην ορειβατική του σταδιοδρομία, καθώς ο “μαθητής” αναγκάζεται να περισυλλέξει νεκρό τον “δάσκαλό” του.
1964: Συμμετέχει εθελοντικά στις εργασίες που ολοκληρώνονται μετά τον θάνατο του Γιώσου, για την δημιουργία βρύσης κοντά στην τοποθεσία “Στράγγος”. Η βρύση παραμένει ως σήμερα γνωστή με το όνομα του Γιώσου.
1968: Από τα πρώτα Ιδρυτικά μέλη του Σ.Ε.Ο. Λιτοχώρου. Έως τότε λειτουργούσε ως παράρτημα του Σ.Ε.Ο. Θεσσαλονίκης στο Λιτόχωρο και υποβοηθητική ομάδα στο κτίσιμο του Καταφυγίου “Γιώσος Αποστολίδης”.
1985: Συμμετείχε στις εργασίες κατασκευής της δεξαμενής και της βρύσης του Συλλόγου μας στις Κολοκυθιές (1600 μ.).
1968 έως και 28/02/2025: μέλος του Σ.Ε.Ο. Λιτοχώρου (από το 2010 Φυσιολατρικός Σύλλογος Λιτοχώρου “ΟΛΥΜΠΟΣ”). Έχει μετάσχει στο Δ.Σ. του Συλλόγου πολλές φορές και έχει διατελέσει Πρόεδρος του Συλλόγου τέσσερις φορές για συνολικά έξι έτη.
